elektronami walencyjnymi
Encyklopedia PWN
pierwiastki przejściowe, metale przejściowe,
pierwiastki chem. (metale), których elektrony walencyjne są opisywane orbitalami typu s i d — tzw. pierwiastki bloku d, lub orbitalami typu s i f — pierwiastki bloku f;
półprzewodniki, których przewodnictwo elektr. zależy gł. od liczby przeniesionych wskutek wzbudzenia termicznego elektronów z pasma walencyjnego do pasma przewodnictwa i pozostawionych przez nie w pasmie walencyjnym dziur.
zjawisko przepływu prądu elektrycznego przez ośrodek pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego.
fiz. zlokalizowany stan elektronowy w ciele stałym (półprzewodniku lub dielektryku), związany z atomem domieszki lub defektem struktury krystalicznej, mogący wychwycić elektron (pułapka elektronowa) lub dziurę (pułapka dziurowa) odpowiednio z pasma przewodnictwa lub pasma walencyjnego.
wiązanie występujące w metalach, którego istotę stanowi elektrostatyczne oddziaływanie jonów dodatnich i elektronów walencyjnych, zdolnych do poruszania się w całej objętości metalu, tworzących tzw. gaz elektronowy.
umowny zapis jakościowego i ilościowego składu lub budowy cząsteczek pierwiastków i związków chemicznych za pomocą symboli chemicznych.
